Wstępny opis idei „roku Jana Gehla”.

 //  _ geneza  //  _ idea

Pomysł na ogłoszenie w Lublinie „roku Jana Gehla” został zaakceptowany kolegialnie na spotkaniu w Biurze Miejskiego Konserwatora Zabytków 28.11.2013, w którym uczestniczyli: Hubert Mącik (Kierownik Biura), Michał Przepiórka (Oficer Rowerowy UM Lublin), Jan Kamiński (przewodniczący Rady Kultury Przestrzeni), Marcin Skrzypek (członek Rady, Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”). Po spotkaniu powstał niniejszy opis pomysłu.

Cykl działań edukacji przestrzennej pod hasłem „Rok Jana Gehla w Lublinie”

Wszystkie odpowiedzi dotyczące przestrzeni publicznej znajdują się w naszym ciele. Wiemy, jak działają nasze zmysły, jak się porozumiewamy, jak się poruszamy.  […] Pojawiają się nowe modele życia, rodzi się społeczeństwo czasu wolnego. Ludzie pragną nowych doświadczeń, chcą chodzić w ciekawe miejsca. Zamiast latać do Wenecji czy na Bermudy,  niektórzy zaczynają myśleć, że byłoby lepiej, gdyby to ich własne miasto było atrakcyjne. Udowodniono bowiem, że tak zwane kreatywne miasta przyciągają inwestorów i wydarzenia , to w nich rozwija się gospodarka i kultura.

„Miasta dla Ludzi”, rozmowa z Janem Gehlem, „Architektura-Murator” nr 02/2009.

gehlcitiesforpeople.dk

Idea

Pomysł polega na zorganizowaniu rocznego cyklu działań edukacyjnych nt. kultury przestrzeni dla różnych odbiorców (mieszkańcy, Rady Dzielnic, studenci itd.) połączonego ze staraniami o zaproszenie przez Miasto Lublina profesora Jana Gehla, globalnego eksperta w dziedzinie przestrzeni publicznych, by dać miastu impuls do rozwoju przestrzeni publicznych a także komunikacji pieszej, rowerowej i zbiorowej. Działania edukacyjne mają wzbudzić ogólne zainteresowanie ideami Profesora a także przygotować odbiorców – w tym władze miasta – aby rozumieli, o czym będzie mówił i do czego można to wykorzystać w planowaniu Lublina i bliższego otoczenia mieszkańców.

Pomysł wziął się z chęci zaproszenia Jana Gehla do Lublina, jak to się dzieje w innych miastach. Problem w tym, że sam jego przyjazd, choć gromadzi tłumy, nie prowadzi do zauważalnej zmiany lokalnej polityki przestrzennej. Stąd idea, aby wizytę poprzedzić działaniami edukacyjnymi. Opłacalność pomysłu polega na tym, że na nawet jeżeli zaproszenie nie dojdzie do skutku, to i tak uzyskane efekty będą współmierne do wysiłku włożonego w edukację, a część odbiorców zetknie się z ideami Gehla za pośrednictwem jego książek lub internetu, co i tak w dłuższej perspektywie może zmienić myślenie o przestrzeni Lublina.

  • Jak zaprojektować miasto, aby było miastem dla ludzi, a nie głównie dla samochodów?
  • W jaki sposób zachęcić mieszkańców do wychodzenia z domów i zacieśniania więzi sąsiedzkich?
  • Co zrobić, aby przestrzeń publiczna była atrakcyjna dla jej użytkowników?
  • Jakich działań należy unikać w procesie projektowania miast?
lodz.gazeta.pl, fot. Marcin Stępień

 O Janie Gehlu

Jan Gehl (ur. 17 września 1936 w Kopenhadze) – światowej sławy duński architekt i urbanista, profesor Szkoły Architektury Królewskiej Duńskiej Akademii Sztuk, założyciel firmy Gehl Architects – Urban Quality Consultants. Wykładał na m.in. w Edinburghu, Wilnie, Oslo, Toronto, Calgary, Melbourne, Perth i Berkeley. Gehl odmienił oblicze Kopenhagi służącej dziś za wzór możliwych do przeprowadzenia zmian humanizujących przestrzeń miejską na dużą skalę. Jego firma współpracuje na poziomie konkretnych projektów z wieloma miastami. Są wśród nich i duże jak Sydney, Londyn Nowy Jork czy Moskwa, i mniejsze jak Brighton, Malmö czy Christchurch (Nowa Zelandia). Obecnie pisze książki i podróżuje ze swoimi wykładami w celu popularyzacji idei „miast dla ludzi” i związanych z nią wartości oraz kompetencji planistycznych

strona: www.gehlarchitects.com
blog: gehlcitiesforpeople.dk

Wybrane publikacje: Life Between Buildings: Using Public Space (Życie między budynkami. Użytkowanie przestrzeni publicznych, Wydawnictwo RAM, Kraków 2009), New City Spaces (2000), Public Spaces, Public Life (1998), New City Life (2006), Cities for People (2010) + film Andreasa M. Dalsgaarda Human Scale („Ludzki wymiar”, 2012).

Najpierw to my kształtujemy miasta, by potem to one kształtowały nas. Dlatego tak ważne jest, aby urządzać i modyfikować je z głową oraz zawsze na „ludzką skalę”.

Adam Kruk,  transatlantyk.org